آئودی، بازوی توانمند خانواده فولکس‌واگن

آئودی، بازوی توانمند گروه فولکس‌واگن
شرکت خودروسازی آئودی یا اتویونیون جزو اولین شرکت‌هایی است که در زیرمجموعه گروه فولکس‌واگن قرار گرفت و به فولکس‌واگن توان رقابت با قدرهای آلمانی مانند دایملر بنز و بام و را بخشید. فولکس‌واگن که تا قبل از دست‌یابی و تصرف اتویونیون، پایین و میانه بازار مصرف خودروهای سواری و تجاری سبک را در سیطره خود داشت، توانست با احیای نام آئودی و سر و شکل دادن به اتویونیون به رقابت در بالای بازار خودروهای سواری بپردازد و رقیبی سرسخت برای دو هم‌وطن خود باشد.

بنابراین باید پذیرفت که شرکت آئودی در گروه فولکس‌واگن صاحب جایگاه ارزنده‌ای است و شاید به‌جرئت بتوان گفت که بعد از شرکت خودروهای سواری فولکس‌واگن، مهم‌ترین نقش در پیشرفت و توسعه این گروه را ایفا می‌کند. محصولات این شرکت که به‌طور تقریبی در همه کلاس‌های خودرویی تولید می‌شوند، در رده خودروهای برتر دسته‌بندی شده و به سراسر جهان صادر می‌شوند. این محصولات در بازارهای مهم آمریکا، اروپا و چین با دیگر خودروهای برتر جهان مانند مرسدس بنز، بام و، لکسوس، ولوو، اینفینیتی، آکورا و … رقابت کرده و حتی در بسیاری از این بازارها گوی سبقت را از دیگر رقبا ربوده است.

در مقاله قبل با گروه فولکس‌واگن و جایگاه آن در صنعت خودروسازی جهان آشنا شدیم و در این مقاله سعی می‌کنیم با شرکت خودروسازی آئودی به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بازوهای گروه فولکس‌واگن در تولید، سودآوری و تحقیق و توسعه آشنا شده و جایگاه آن در صنعت خودروسازی جهانی را بهتر بشناسیم.

آئودی، نامی به درازای یک قرن

شرکت خودروسازی آئودی در سال 1909 توسط آگوست هورش، صنعت‌گر، کارآفرین و مهندس آلمانی در تسویکاو، یکی از شهرهای ایالت زاکسن آلمان تأسیس شد. هورش که تا سال 1896 برای کارل بنز کار می‌کرد، اولین کارخانه خودروسازی خود را در سال 1899، با نام هورش کمپانی تأسیس کرد؛ اما بعد از چند سال و به دلیل وجود مشکلاتی با مدیر ارشد مالی شرکت، از این کارخانه جدا شد و کارگاه خودروسازی آگوست هورش را پایه‌گذاری کرد. پس از شکایت شریک قبلی خود در هورش کمپانی به دلیل علامت تجاری هورش، آگوست نام شرکت تازه تأسیس را به آئودی، ترجمه لاتین هورش، تغییر داد و شرکت آئودی به‌طور عملی از سال 1910 شروع به فعالیت کرد.

شرکت تازه تأسیس آئودی کار خود را با تولید خودرویی که فقط 22 کیلومتر در ساعت سرعت داشت شروع کرد. با آغاز جنگ جهانی اول این کارخانه مانند بسیاری از کارخانه‌های دیگر آلمانی به تولید جنگ‌افزارهای نظامی روی آورد. آگوست هورش در سال 1920 از مدیریت شرکت آئودی کناره‌گیری کرد تا در سمت وزیر حمل‌ونقل ایفای نقش کند و فقط به‌عنوان عضوی از هیئت‌مدیره باقی ماند. در سپتامبر 1921، کارخانه خودروسازی آئودی با تولید آئودی مدل A، بزرگ‌ترین تولیدکننده خودروی آلمان بود و توانست اولین موتور 6 سیلندر خود، با حجم 4655 سی‌سی را در سال 1924 به بازار عرضه کند.

در سال 1928، سهام اصلی شرکت آئودی توسط یورگن راسموسن، بنیان‌گذار شرکت دکاو خریداری شد. در همین سال، راسموسن شرکت خودروسازی ریکن بیکر آمریکایی را نیز خرید و از موتورهای 8 سیلندر آن در آئودی مدل درسدن و تسویکاو که در 1929 عرضه شدند، استفاده کرد. همچنین، آئودی خودروهایی با 4 و 6 سیلندر تولید کرد که برای خودروهای چهار سیلندر از موتورهای شرکت پژو بهره می‌برد.

در ۲۲ ژوئن ۱۹۳۲ شرکت‌های خودروسازی آئودی، هورش و دکاو به ابتکار بانک دولتی زاکسن به هم پیوستند و اتویونیون یا اتحادیه خودروسازی را بنیان نهادند. هم‌زمان نیز قراردادی با کارخانه خودروسازی واندرر برای خرید و واگذاری این شرکت بسته شد. بدین ترتیب، یک اتحاد همکاری جدید متشکل از شرکت‌های یادشده در شهر کمنیتس ایالت زاکسن آلمان پایه‌گذاری شد. این اتحادیه به دومین کارخانه بزرگ خودروسازی در آلمان آن زمان تبدیل و لوگوی این شرکت نیز به‌عنوان نمادی از همکاری و پیوستگی این چهار شرکت خودروسازی به صورت چهار حلقه در هم تنیده در نظر گرفته شد. هرچند که بعد از انعقاد این قرار داد نیز هر یک از این چهار شرکت به صورت جداگانه و باز هم با استفاده از لوگوی شرکت خود در محصولاتش دست به تولید می‌زد.

بر اثر فشارهای اقتصادی در دهه 1930، فروش خودروهای بزرگ و لوکس کاهش یافت و تمایل بازار به خودروهای سایز کوچک افزایش پیدا کرد؛ بنابراین در این دوره، شرکت خودروسازی دکاو که محصولات سایز کوچک تولید می‌کرد توانست 17.9% از کل بازار خودروی آلمان در سال 1938 را تصاحب کند و سهم آئودی که خودروهای بزرگ و لوکس تولید می‌کرد به کمتر از 0.1% کاهش پیدا کرد. تا اینکه با آغاز جنگ جهانی دوم دیگر نامی از آئودی در بازار خودرو آلمان باقی نماند و این برند در بیش از دو دهه از اذهان مردم ناپدید شد.

پس از جنگ جهانی دوم، کارخانه تسویکاو که در آلمان شرقی قرار داشت به‌عنوان غرامت جنگی به شوروی داده شد. در این مدت و تا بعد از فروپاشی دیوار برلین در سال 1989، این کارخانه با عنوان تجاری ترابانت به تولید خود ادامه داد و در نهایت در سال 1991 تحت مالکیت شرکت خودروسازی فولکس‌واگن در آمد.

احیای نام آئودی به دستان فولکس‌واگن

اتویونیون پس از جنگ جهانی با قرض از ایالت باواریا و استفاده از کمک‌های طرح مارشال، دوباره خود را در شهر اینگولشتات ایالت باواریا سرپا کرد. این شرکت از سال 1949، محصولات خود را تحت عنوان تجاری دکاو به بازار عرضه کرد و در نهایت در سال 1958 تحت فشار فردریک فلیک، یکی از ثروتمندترین مردان آلمان غربی و بزرگترین سهام‌دار شرکت دایملر بنز، به مالکیت دایملر بنز در آمد. دایملر در ابتدا 87% از سهام اتویونیون را در دست گرفت و یک سال بعد 100% سهام آن را از آن خود کرد.

به‌هرحال، دایملر بنز به خودروهای کوچک علاقه‌ای نداشت و خودروهای قدیمی این شرکت توان رقابت با محصولات جدید دهه 1960 که از طرف فولکس‌واگن و اپل به بازار عرضه می‌شدند را نداشت؛ بنابراین شرکت دایملر بنز، نام تجاری هورش و کارخانه دوسلدورف را برای تولید خودروهای ون خود نگه داشت و کارخانه تازه تأسیس اینگولشتات و موتورهای چهار سیلندر نزدیک به تولید اتویونیون را در سال 1964 به فولکس‌واگن واگذار کرد.

فولکس‌واگن که 50% از سهام اتویونیون را به دست آورده بود، برای بهره‌مندی از یک دوره رشد سودآور، به‌جای استفاده از عنوان اتویونیون یا دکاو، خودروهای تولیدی این شرکت را با نام آئودی به بازار عرضه کرد. در نتیجه نام آئودی دوباره و بعد از 25 سال زنده شد. 18 ماه بعد، فولکس‌واگن کل کارخانه‌های اینگولشتات را خریداری کرد و از ظرفیت آن برای تولید 60000 فولکس‌واگن بیتل در سال استفاده کرد.

در سال 1969، شرکت فولکس‌واگن کارخانه موتورسیکلت‌سازی و خودروسازی NSU که به دلیل توسعه موتورهای جدید خود زمین خورده بود را خریداری کرد و آن را با آئودی ادغام کرد. کارخانه جدید، آئودی ان‌اس‌یو اتویونیون نام گرفت که تا سال 1977 خودروهایی تحت هر دو برند آئودی و NSU تولید می‌کرد. بعد از این سال دیگر هرگز از برند NSU در تولیدات این شرکت استفاده نشد تا اینکه در سال 1985 عنوان این شرکت به آئودی تغییر کرد و مدیریت آن به اینگولشتات انتقال یافت.

مرکز آئودی در اینگولشتات

بعدها گروه خودروسازی فولکس‌واگن شرکت ایتالیایی لامبورگینی را در سال 1998 خریداری کرد و آن را در زیرمجموعه آئودی قرار داد. بعد از آن، با خرید کارخانه موتورسیکلت‌سازی دوکاتی توسط فولکس‌واگن و قرار دادن آن در زیرمجموعه لامبورگینی، این برند ایتالیایی نیز تحت لقای آئودی قرار گرفت.

توان تولیدی و سودآوری شرکت آئودی

گروه خودروسازی آئودی متشکل از شرکت خودروسازی آئودی آلمان و لامبورگینی ایتالیا و نیز شرکت موتورسیکلت‌سازی دوکاتی ایتالیاست که به‌عنوان یکی از موفق‌ترین تولیدکنندگان خودروهای برتر، سوپر خودروها و موتورسیکلت‌های اسپرت شناخته می‌شود. این شرکت بیشتر محصولات خود را بر پایه پلت‌فرم ماژولار MLB طراحی و تولید کرده که امکان بهره‌مندی از موتورهای قوی‌تر و نیز استفاده از فن‌آوری خودروهای تمام چرخ محرک را به آئودی می‌دهد.

گروه آئودی در سال 2015، تعداد 1861300 دستگاه از انواع خودرو و موتورسیکلت را به جهان عرضه کرده است که از این تعداد 1803246 دستگاه از آن با 3.6% رشد نسبت به سال میلادی قبل از آن، با برند آئودی به فروش رفته است. همچنین، گروه آئودی 3245 دستگاه از این تعداد را تحت برند لامبورگینی و به‌عنوان خودروی سوپراسپرت و 54809 دستگاه را تحت برند دوکاتی به فروش رسانده است.

بر اساس گزارش گروه آئودی، کل درآمد این شرکت در سال 2015 بالغ بر 58.420 میلیارد یورو بوده که 4.863 میلیارد یورو از این مقدار معادل 8.3% از کل درآمد، سود عملیاتی گروه آئودی بوده است. همچنین سود این شرکت بعد از کسر مالیات در حدود 4.3 میلیارد یورو معادل 7.35% از کل درآمد شرکت آئودی می‌باشد. البته هرچند که درآمد گروه آئودی از فروش محصولات خود در یک بازه سه ساله افزایش یافته است، اما سود عملیاتی این شرکت سال به سال کاهش یافته و از 10.1% در سال 2013 به 8.3% تقلیل یافته است.

علاوه بر این شرکت آئودی در سال 2015 چیزی در حدود 4.2 میلیارد یورو در بخش تحقیق و توسعه هزینه کرده که هرچند که نسبت به سال میلادی قبل از آن مقداری کاهش داشته اما در حدود 35.6% از کل هزینه گروه فولکس‌واگن در بخش تحقیق و توسعه را به خود اختصاص داده است. این در حالی است که کل گروه فولکس‌واگن چیزی در حدود 6.4% از درآمد خود را در تحقیق و توسعه هزینه کرده است و سرمایه‌گذاری 7.25% از کل درآمد شرکت آئودی در این بخش از عزم جدی این شرکت برای پیشرفت و نوآوری خبر می‌دهد.

گزارش مالی گروه خودروسازی آئودی در سال‌های 2013 تا 2015

آئودی، برگ برنده گروه فولکس‌واگن

محصولات آئودی با طراحی شکیل و زیبایشان، موتورهای قدرتمندشان، هندلینگ عالی و سواری راحتشان مدت‌ها است که جایگاه خود در بازارهای جهانی را به دست آورده و تنه به تنه دیگر محصولات آلمانی بنز و بام و در جهان رقابت می‌کنند. شاید اگر تصمیم راهبردی فولکس‌واگن برای تصاحب این شرکت و احیای نام آئودی نبود، هیچ‌گاه این گروه خودروسازی نمی‌توانست خود را به کورس رقابت خودروهای لوکس و برتر آلمانی نزدیک کند و برای همیشه یک خودروساز با محصولات سواری معمولی باقی می‌ماند؛ اما سودآوری تولیدات آئودی و سرریز فن‌آوری محصولات این شرکت در بسیاری از نقاط حساس و بحرانی عمر گروه فولکس‌واگن به کمک این گروه آمد و سبب شد که شرکت آئودی به جزو حیاتی و جدایی‌ناپذیر این گروه تبدیل شود.

نویسنده: محمد جواد سرانجام، دانشجوی دکتری رشته مهندسی خودرو دانشگاه علم و صنعت

اتومبیل باز...