فرناندو آلونسو می‌گوید که تصادف گرند پریکس استرالیای او بزرگ‌ترین رنجی است که در تمام حرفه‌ی اتومبیل‌رانی خود تجربه کرده است.
این راننده اسپانیولی که از مرگ گریخته تصادفی هولناک در مسابقه‌ی آلبرت پارک داشت، جایی که بر سر کسب مقام نوزدهمی با خودروی استبان گوتیرز برخورد کرد.
آلونسو با تصادف‌های بزرگ چندان غریبه نیست و داستان فرار بزرگ او در تصادف سهمگین در گرند پریکس برزیل سال 2003 مشهور است. در آن گرند پریکس پس از ترکیدن لاستیک، آلونسو به همراه خودرو به دیوار کوبیده شد.
زمانی که از او پرسیده شد که تصادف ملبورن به بدی تصادف برزیل بوده است، او گفت: “نه این تصادف احتمالاً سخت‌تر از برزیل بوده است.”
“شما پس از تصادف اولین کمی می‌ترسید و زمانی که می‌بینید در هوا هستید، امیدوارید که درست روی زمین بیفتید و به دیوار نخورید و سرتان هم با چیزی اصابت نکند.”
“زمانی که دارید چپ می‌کنید می‌خواهید که متوقف شود اما احساس می‌کنید که هرگز متوقف نمی‌شود. بعد زمانی که متوقف شد من حفره‌ی کوچکی را برای خارج شدن دیدم و فکر کردم که باید سریعاً خارج شوم زیرا در خانه می‌خواستند که زود خارج شوم. این اولین چیزی بود که درباره‌اش اندیشیدم.”
بعدتر آلونسو از طریق اکانت اینستاگرام خود اضافه کرد که: “من آگاهم که امروز شانس زیادی را در زندگی‌ام دارم. می‌خواهم که از مک لارن و FIA به خاطر ایمنی در خودروها تشکر کنم. همچنین از همکارانم و طرفدارانم برای ابراز نگرانی و حمایت‌های بی‌قیدوشرطشان تشکر می‌کنم.”
زخم و جراحت
هرچند پس از تصادف همه‌چیز شفاف بود اما آلونسو گفت که انتظار جراحت بیشتر در روزهای آینده را داشته است و حسرت از دست دادن امتیازها به خاطر این اشتباه را دارد.
“هر چیز کمی آسیب می‌بیند زیرا همه‌ی اجزای داخل بدن شما وقتی سریع می‌رانید حرکت می‌کنند.”
“زانوها کمی آسیب می‌بینند زیرا شما در حال برخورد با کاکپیت و ستون فرمان هستید. فردا من به مقداری یخ نیاز خواهم داشت اما به‌هرحال خوب و بسیار خوش‌شانس هستم.”
ناامیدی
شگفت آنکه آلونسو می‌گوید احساس برجسته‌ی او در شب یکشنبه آن بوده که او امتیاز ازدست‌داده است.
آلونسو خاطرنشان می‌کند: “من به خاطر اینکه مسابقه را بدون به دست آوردن امتیازی به پایان رساندم کمی ناامیدم.”
“همچنین خرابی خودرو زیاد است و به این معنی خواهد بود که ما واحد قدرت را ازدست‌داده‌ایم و از خودروی دوم استفاده خواهیم کرد؛ اما جدای از بحث ناامیدی من خوشحالم که اینجا با شما حرف می‌زنم.
زمانی که شما با سرعت 300 کیلومتر بر ساعت رانندگی می‌کنید درواقع روی زندگی‌تان ریسک کرده‌اید. اگر در یکی از آن معلق زدن‌ها ضربه‌ای اشتباهی دریافت کنید، مشکل جدی خواهید داشت. بنابراین من سپاسگزارم و آرزو می‌کنم که دوباره به میادین بازگردم.”
