دنیایی را تصور کنید که در آن آئودی R8 پسرعموی مرسدس-ای ام جی GT می‌باشد! اگرچه چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد اما قبلاً اوضاع چنین نبوده است.
داستان ما از 60 سال پیش آغاز می‌گردد، زمانی که دایملر اکثریت سهام اتو یونیون را با درخواست فردریش فلیک خریداری کرد. فلیک تلاش‌های زیادی برای ادغام این دو کمپانی انجام داد. این فرد با نفوذ سهامدار عمده هر دو خودروساز بود و از تأثیر خود برای انجام چنین معامله‌ای استفاده کرد زیرا معتقد بود هر دو کمپانی مورد بحث محصولاتی دارند که یکدیگر را تکمیل می‌کنند.
دایملر-بنز AG حدود 88 درصد سهام اتو یونیون را خرید و نهایتاً در سال 1959 نیز باقی مانده سهام آن را به چنگ آورد. زمانی که این اتفاق رخ داد اتو یونیون تأسیسات جدیدی در اینگولشتات ساخته بود و در نهایت تصمیم گرفت تا کل ظرفیت تولید خود را به آنجا انتقال دهد. دایملر نیز اجاره تأسیسات قدیمی اتو یونیون را پیش از آنکه به یکی از زیربرندها فروخته شود به پایان رساند.
اتو یونیون از سرمایه فروش کارخانه و 340 میلیون مارک دیگر پرداختی از دایملر برای مدرن سازی محصولات خود استفاده کرد. به منظور کمک به ادامه این فرایند دایملر یکی از ماهرترین مهندسان خود را در سال 1933 به اینگولشتات فرستاد. لوودویگ کراوس دست خالی نماند زیرا تیمی از کارکنان را گرد هم آورد و پیشرانه 4 سیلندر تقریباً کامل با نام M 118 را معرفی کرد.
این یک معجزه برای اتو یونیون بود زیرا تا آن زمان تنها پیشرانه‌های دو زمانه تولید کرده بود. پیشرانه جدید سرانجام در اولین خودروی پس از جنگ آئودی در سال 1965 معرفی شد.
سرانجام دایملر سهام خود در اتو یونیون را فروخت و این کمپانی در سال 1964 به یک زیربرند کامل فولکس‌واگن بدل شد. البته دایملر می‌گوید تأثیرش روی اتو یونیون هنوز باقی مانده زیرا کراوس مدیر فنی این کمپانی بوده و با تعدادی از محصولات مرسدس آشنا بوده است. این خودروساز می‌گوید از اینکه بدنه اولین آئودی 100 توسعه یافته در اتو یونیون دارای برخی ویژگی‌های مرسدس W 119 و پیشرانه آن بوده سورپرایز نشده است.