دوئل آستون‌مارتین راپید و مرسدس بنز CLS

در دوئلی دیگر از سری رقابت‌های خودرویی پدال امروز به گروهی بسیار خلوت یعنی کلاس سدان‌های کوپه رسیده‌ایم. اولین دوئل این گروه با دیگر دوئل‌ها متفاوت بود چراکه به دلیل فرد بودن تعداد شرکت‌کنندگانِ کلاس سدان‌های کوپه، ناچاراً دوئل اول را با حضور سه خودرو شامل آئودی A7، ب‌ام‌و سری 6 گرن کوپه و پورشه پانامرا برگزار کردیم. در این رقابت مجموعاً در هردو نظرسنجی تعداد 1949 رأی به ثبت رسید که از این میزان، A7 موفق به کسب 468 رأی، سری 6 گرن کوپه 593 رأی و پانامرا 888 رأی شدند؛ بنابراین پورشه پانامرا با کسب 45 درصد از کل آرا توانست پیروز اولین رقابت این گروه لقب گیرد. از گروه سدان‌های کوپه تنها دو خودروی مرسدس بنز CLS و آستون‌مارتین راپید باقی‌مانده‌اند که امروز به مصاف یکدیگر خواهند رفت. سپس در مرحلهٔ بعدی که فینال این گروه محسوب می‌شود، برندهٔ دوئل امروز روبروی پورشه پانامرا قرار خواهد گرفت.

آستون‌مارتین راپید

آستون‌مارتین برای اولین بار با معرفی کانسپتی بنام راپید در نمایشگاه خودروی دیترویت 2006 تمایل خود برای تولید یک سدان کوپه را نشان داد. سپس چند سال بعد سرانجام نسخهٔ تولیدی راپید در نمایشگاه خودروی فرانکفورت 2009 رونمایی شد. این خودرو اولین ساختهٔ چهاردر آستون‌مارتین از زمان مدل لاگوندا در سال 1989 محسوب می‌شد. راپید روی پلت‌فرم مدل DB9 ساخته شده و در ظاهر نیز بسیار به آن شباهت داشت به‌طوری‌که می‌شد آن‌را یک DB9 چهاردر دانست. این ماشین از فرم بدنهٔ فست‌بک استفاده می‌کند درحالی‌که شیوهٔ باز شدن درِ صندوق بار آن مانند خودروهای لیفت‌بک بوده و به‌طور کامل با شیشهٔ عقب باز می‌شود. بدین ترتیب امکان خواباندن صندلی‌های عقب هم وجود دارد که فضای بار 317 لیتری آن‌را به 886 لیتر افزایش می‌دهد. آستون‌مارتین قصد داشت با راپید در درجهٔ اول پاسخ مستقیمی به پورشه پانامرا بدهد. سازندهٔ بریتانیایی در ابتدا تولید راپید را در یک کارخانهٔ اختصاصی در اتریش با هدف تولید سالانه 2 هزار دستگاه آغاز کرد اما به دلیل عدم تطابق فروش با این برنامه، از سال 2012 تولید راپید در اتریش خاتمه یافته و خط تولیدش به بریتانیا منتقل شد. همچنین آستون‌مارتین تولید سالانهٔ آن‌را به نصف کاهش داد. بااین‌حال راپید در سال 2013 مورد فیس‌لیفت قرار گرفته و با نام راپید S به بازار آمد. عمده‌ترین تغییر ظاهری این فیس‌لیفت تغییر جلوپنجره بود اما در پیشرانه هم تغییراتی اعمال شده و قوی‌تر شده است. این سدان کوپهٔ لوکس مجهز به یک پیشرانهٔ 6 لیتری V12 تنفس طبیعی است که پس از فیس‌لیفت سال 2013، قدرت آن به 550 اسب بخار رسیده است.

مرسدس بنز CLS

بارها گفته‌ایم که بنیان‌گذار کلاس سدان‌های کوپه در دوران مدرن، مرسدس بنز با معرفی مدل CLS است. البته ایدهٔ ساخت سدان کوپه برای اولین بار توسط پونتیاک و با تولید مدل گرند ام در سال 1973 مطرح شد. درهرحال پس از معرفی کانسپتی بنام Vision CLS در سال 2003، یک سال بعد نسخهٔ تولیدی نسل نخست CLS در نمایشگاه خودروی نیویورک 2004 رونمایی شد. این ماشین بر روی پلت‌فرم E کلاس ساخته شده بود اما استایل بسیار زیبا و منحصربه‌فردی داشت. CLS در بازار کاملاً موفق عمل کرد که موجب شد دیگر خودروسازان آلمانی هم نمایندگانی را راهی کلاس نوظهور سدان‌های کوپه نمایند. در نمایشگاه خودروی شیکاگو 2010 اما نسل دوم CLS رونمایی شد که همچنان در حال تولید است اما نسل سوم آن نیز چند وقتی است در حال ‌توسعه قرار دارد. CLS هم یک سدان فست‌بک محسوب می‌شود اما برخلاف راپید، درِ صندوق آن مانند سدان‌های معمولی باز می‌شود. همچنین مرسدس بنز در نسل دوم برای اولین بار نسخهٔ استیشن یا شوتینگ بریک CLS را نیز تولید نمود. CLS در اواسط سال 2014 فیس‌لیفت میان‌دوره‌ای خود را تجربه کرد که با مدل 2015 به بازار آمد؛ اما همان‌طور که اشاره شد نسل کنونی CLS ماه‌های پایانی عمر خود را می‌گذراند. برای این خودرو طیف گسترده‌ای از موتورها ارائه می‌شود که ما جهت همخوانی با رقیب توانمند بریتانیایی، قدرتمندترین نسخهٔ آن یعنی مدل CLS63 AMG S را انتخاب کرده‌ایم. این سوپرسدان آلمانی مجهز به یک پیشرانهٔ 5.5 لیتری V8 توئین توربو است که 580 اسب بخار قدرت و 800 نیوتن متر گشتاور دارد.

مشخصات فنی

این دوئل‌ها، مقایسه‌هایی برای دریافت و شناخت خودروهای برتر نیستند بلکه نظرسنجی برای شناخت خودروهای محبوب‌تر بین شما کاربران ایرانی می‌باشند؛ بنابراین با توجه به جمیع جهات، جذابیت، طراحی بدنه و کابین، برند، ویژگی‌های فنی، قیمت و مقرون‌به‌صرفه بودن و حتی تجربه کاربری، کدام خودرو را ترجیح می‌دهید؟ دلایل و معیارهای انتخاب خود را نیز لطفاً در بخش نظرات بیان فرمایید.